Kiedy odchodzą wybitni ludzie, ludzkości nie pozostaje nic innego jak pamiętać o nich i kontynuować dzieła znakomitych twórców. Podobnie jest w przypadku profesora Krzysztofa Skóry – biologa, dydaktyka, obrońcy bałtyckiej fauny i flory, twórcy i Dyrektora Stacji Morskiej w Helu. Dziś w nocy przypada pierwsza rocznica śmierci Profesora Krzysztofa Skóry.

Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego w Helu im. Profesora Krzysztofa Skóry

Jest to jedyna tego typu placówka naukowo-dydaktyczna w Polsce. Wielu turystów Stację Morską kojarzy z fokarium, które de facto nie jest atrakcją turystyczną, lecz miejscem edukacyjnym i ośrodkiem badań biologicznych, weterynaryjnych i hodowlanych nad fokami. Tym samym helska stacja wspomaga międzynarodową akcję odtwarzania i ochrony zasobów fok na Bałtyku. Dla zainteresowanych polecamy podglądanie fokarium online – foki są karmione o 11.00 i 14.00.

Poza badaniami naukowymi fauny i flory Stacja Morska prowadzi zajęcia dydaktyczne zarówno dla studentów jak i uczniów z całej Polski (tzw. „Błękitna Szkoła”). Obecnie pracownicy Stacji Morskiej w Helu pracują nad projektem „Błękitna Wioska”. Jego celem jest powstanie odpowiedniej infrastruktury dla prowadzenia badań i edukacji morskiej w duchu poszanowania przyrody Bałtyku i zasad zrównoważonego rozwoju turystyki i rybołówstwa. Starania obejmują między innymi rekonstrukcję bałtyckiej wioski rybackiej sprzed stu lat, rekultywację przyrodniczych siedlisk wydmowych, a także budowę ośrodka badań i edukacyjnej ekspozycji morświnów. Trzymamy kciuki za kontynuatorów dzieła Profesora Krzysztofa Skóry.

PS 31 marca 2016 roku Senat Uniwersytetu Gdańskiego nadał Stacji Morskiej Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego imię Profesora Krzysztofa Skóry.

Fokarium jest częścią naukowo-edukacyjnej placówki Uniwersytetu Gdańskiego. Wspomaga odtworzenie i ochronę fok szarych w rejonie południowego Bałtyku.

Opłata za wstęp do fokarium służy do pokrycia kosztów utrzymania placówki.

Ze Stacją Morską w Helu współpracują wolontariusze „Błękitnego Patrolu” WWF.

Nazwa foka szara „Halichoerus grypus” to mieszanka greckiego „halios” – morze, „khorios” – świnia i łacińskiego „grypus” – haczykowaty nos. Można zatem powiedzieć, że foka szara to morska świnia o haczykowatym nosie. Inna nazwa to szarytka morska.

Ludzie w przeszłości z fok pozyskiwali mięso, olej, tran, narządy, skóry. Na zdjęciu mini foczka zrobiona z prawdziwego futerka szczeniaka foczego.

W 2001 roku wrzucane przez ludzi monety do basenu hodowlanego zabiły Krysię. Z jej żołądka wyjęto 697 monet, które potraktowała jak pokarm. Krysia przeżyła w helskim fokarium 3 lata i 39 dni.

Foki w helskim fokarium karmione są rybami złowionymi przez rybaków w polskiej strefie Morza Bałtyckiego. Ponad 90% ich diety to śledzie.

Największe współczesne zagrożenia dla fok to: przyłów (przypadkowe zaplątanie się w sieci), zanieczyszczenie środowiska (związki chlorowcopochodne i metale ciężkie) oraz brak spokoju na siedliskach (intensywny rozwój turystyki).

W Helu znajduje się Dom Morświna. Obecnie w Bałtyku ten ssak, spokrewniony z delfinem, występuje sporadycznie i jest skrajnie zagrożony wyginięciem.