Naryn-Kala – wielowiekowa twierdza

Derbent zajmuje wąski przesmyk pomiędzy Morzem Kaspijskim a górami Kaukazu. Jest punktem łączącym euroazjatyckie stepy i Bliski Wchód. W starożytności był jednym z czterech nadmorskich miast kaukaskiej Albanii. Od wieków ma strategiczne znaczenie. Dlatego też na wzgórzu ponad miastem stoi cytadela. Opromieniana przez wschodzące znad morza słońce broni Derbent przed najeźdźcami.

Pierwsze fortyfikacje z gliny i kamieni wzniosły plemiona albańskie w VIII-VII wieku p.n.e. Jazdegard II (król perski w latach 438-457 z dynastii sasanidów) w ciągu 18 lat zagrodził przejście od gór do morza kilkukilometrowymi wałami. Ponad 100 lat później Chosrow I Anoszirwan (król perski w latach 531-579) zamienił wały na kamienne mury i nadał obecny kształt twierdza Naryn-Kala. Od 2003 roku Naryn-Kala wraz ze starówką znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Przy wejściu widnieje mała tabliczka z napisami w języku rosyjskim i angielskim: „Zespół forteczny Naryn-Kala VII wiek p.n.e. – VI w n.e. Obiekt ma unikatową wartość i został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest chroniony przez państwo”. W wersji angielskiej można odnaleźć kilka błędów językowych.

Widok z muzem na miasto Derbent. W tle Morze Kaspijskie.

W jednym z budynków twierdzy znajduje sie muzeum „starożytnego Derbentu”, w którym można podziwiać eksponaty obrazujące bogatą kulturę miasta.

Derbent poza znaczeniem strategicznym, był ważnym punktem szlaku handlowego na Kaukazie Północnym.

Każdy z najeźdźców odciskał na twierdzy swój ślad. Kamienny wizerunek zwierzęcia pochodzi z X wieku.

Sauny (Ханская баня) prawdopodobnie zbudowane XVI -XVII wieku.

Sauny (Ханская баня) – wnętrze.

Zachodnia brama (Западные ворота) umożliwiała wpuszczenie posiłków od strony gór. Nazywana jest też bramą wstydu (Ворота Позора), bo służyła również do ucieczki niektórym władcom, którzy tchórzliwie porzucali obrońców twierdzy.

Dziś mury twierdzy Naryn-Kala są doskonałym plenerem zdjęciowym dla młodych par.