W poszukiwaniu piątego kierunku – podróże w poziomie, pionie i w głąb
Podczas ostatniej letniej podróży na wschód podążaliśmy m. in. szlakiem świadectw kultury ormiańskiej we wschodniej Turcji. Zanim zwiedzimy ruiny potężnego miasta Ani trafiamy do miejsca, którego historia jest niezwykle barwna. W dziejowym spektrum trudno nie zauważyć dziedzictwa kultury ormiańskiej. Jej znaczącym przykładem jest Kościół Świętych Apostołów w Karsie.
Kurdyjski poeta z przełomu XVII i XVIII wieku – Ahmadi Khani napisał: „Kurdystan nigdy nie będzie wolny bez wojny, polityki i poświęcenia. Nie wyobrażajmy sobie, że bez wojny, polityki i rozwoju ujrzymy kiedyś wolny Kurdystan”. Kurdowie o wolność walczą od wieków. Mają historię sięgającą starożytności i świadomość odrębności narodowej od Arabów, Persów czy Turków. Są jednym z większych narodów na świecie bez własnego państwa. Rozdzieleni granicami Turcji, Syrii, Iranu i Iraku. Sami o sobie mawiają, że „nie mają żadnych przyjaciół poza górami”.
Przejście graniczne Ibrahim Khalil pomiędzy Turcją a Irakiem. Jedna z granic rozdzielających Kurdystan na części. Z jednej i drugiej strony Kurdowie z tą różnicą, że od strony północnej granicy strzegą siły Tureckie. A to różnica zasadnicza.
Letnia wyprawa 2019 odbyła się w naszym ulubionym kierunku – na wschód. Jak zwykle poruszaliśmy się autostopem i odwiedziliśmy Kaukaz, potem przez Turcję ruszyliśmy szlakiem kultury ormiańskiej oraz religii jezydzkiej, by dotrzeć do Północnego Iraku. Na koniec przechodzimy Czarnohorę, podobnie jak 15 lat temu podczas podroży poślubnej.