W poszukiwaniu piątego kierunku – podróże w poziomie, pionie i w głąb
Od kilku lat rodacy emigrują w poszukiwaniu siebie czy też lepszego skrawka ziemi do życia. Wśród nich są tacy, co swoje miejsce odnajdują w Gruzji. Jedną z takich osób jest Ewa Stachura – współwłaścicielka agencji turystycznej Mountain Freaks w Stepancmindzie.
Jadąc Gruzińską Drogą Wojenną do Tbilisi 5 kilometrów od Stepancmindy po lewej stronie otwiera się szeroka Dolina Sno z wioską o takiej samej nazwie. Jeszcze w roku 2012 mało kto, tu zaglądał. Obecnie, w czasie sezonu letniego, specjalnie do Sno lub w drodze do wioski Juta (czytaj Dżuta) zatrzymują się tu setki turystów każdego dnia.
Znajomi pytają: Wy znowu jedziecie na Kaukaz?. Opowiadamy: To już naprawdę ostatni raz. Wyprawa 2017 to siódme spotkanie z rzędu z tym rejonem świata, od którego nie możemy się uwolnić.
Gruzja według legendy to raj na Ziemi. Jak w takim miejscu udaje się realizować marzenie o prowadzeniu własnego baru i hostelu? Zapraszamy do przeczytania wywiadu z Karoliną Balińską – właścicielką Reggae Bar&Hostel w Gonio.
Mama mówi do syna, który nosi imię na cześć gruzińskiego wieszcza: – Szota, zjedź do miasta i pomóż ojcu na stacji. Chłopak wybiega radośnie. Cieszy się, że będzie mógł jeździć tam i z powrotem kolejką. Nieważne, że te w Cziatura są stare i przypominają metalowe trumny.
Mieszka w kamiennym szałasie w Czhatana w Pankisi z dala od wioski. Na koniu trzeba jechać tu prawie dwie godziny. Rano wygania krowy. Na śniadanie zjada ser i pije herbatę. Potem pielęgnuje ogródek. Kiedy krowy wracają na wieczór zagania je do obory. Karmi psy. Przy ognisku spożywa prostą kolację. Idzie spać. Jest Kistynką, czyli gruzińską Czeczenką. Na imię ma Soobur.