W poszukiwaniu piątego kierunku – podróże w poziomie, pionie i w głąb
Rozbijamy namiot u podnóża góry Ara powyżej wioski Zoravan przy morelowych sadach. Noc mija niezwykle spokojnie. O poranku pojawia się gospodarz i częstuje słodkimi owocami. Nieśpiesznie zjadamy darmowe śniadanie. Z dystansu patrzę na wulkan, który z profilu ma przypominać leżącego legendarnego bohatera Armenii, który rządził w IX wieku p.n.e. królestwem Biajni, znanym pod nazwą Urartu.
Lubię zapuszczać się w nieturystyczne uliczki, w których bije rytm codziennego życia. Wadi Musa od podwórka nie różni się wiele od Zawoi – największej wsi w województwie małopolskim. W obu miejscach pojawiają się turyści. Choć może na pierwszy rzut oka nie widać podobieństwa pomiędzy sympatykami Babiej Góry i adoratorami jednego z nowych cudów świata – Petry, to oba miejsca mają wspólny mianownik. Mieszkańcy owych wiosek żyją z obsługi turystów. Dla nich budują infrastrukturę: bary, kawiarnie, restauracje, miejsca noclegowe. To, co różni pod tym względem Zawoję od Wadi Musa, to podejście…
Read more
W życiu poznałem różne kobiety. Pierwszą, którą zobaczyłem lub właściwie poczułem różnymi zmysłami była matka. To ona wraz z moim ojcem rozpoczęli podróż, którą nazywam życiem. Po dziewięciu miesiącach bezpiecznej „przyczajaki”, wyszedłem zwiedzać świat zewnętrzny. Moja rodzicielka dbała o mnie, karmiła piersią, przewijała pieluchami tetrowymi, lulała do snu.
Jest rok 2012. Późny wieczór. Zapowiada się ciepła sierpniowa noc. Przyjechaliśmy tradycyjnie autostopem do Szuszi. Dziś nie ma po co się pchać do Stepanakertu. Idziemy pod kościół, do miejsca, które dla mnie zwykle kojarzy się z bezpieczeństwem i spokojem. Jednak historia tego miejsca oraz sytuacja w Górskim Karabachu zdecydowanie stoją w opozycji do mojego przekonania. Oficjalnie w Arcach obowiązuje zawieszenie broni. Mimo tego, co chwilę ktoś strzela i ginie po obu stronach konfliktu. Pytam krzątającego się wokół kościoła człowieka, czy możemy rozbić tu namiot. Nie ma problemów. Pan pokazuje, gdzie…
Read more
„Wybór Górskiego Karabachu (Arcach) na kierunek swojej wakacyjnej „przygody” może wydawać się trochę zaskakujący. Ale nie dla Rodziny Tulejów, która upodobała sobie podróże na wschód i od wielu lat konsekwentnie realizuje swoje plany. Podczas swojej ostatniej podróży, jako pierwsza rodzina na świecie, przeszli 300-kilometrowy szlak z Hadrutu przez góry Karabachu do Vardenis w Armenii zwany Janapar Trail„. O tej przygodzie, jak i sytuacji w tym problematycznym skrawku Kaukazu rozmawialiśmy w programie Między Biegunami. W imieniu autorów audycji Kuby Nizińskiego i Bartka Piziaka zapraszamy do audycji na antenie Radia Kraków.
Po przejściu tłumu naganiaczy, próbujących naciągnąć turystów na tak zwanego „darmowego konia” docieramy do wąwozu al-Siq. To główne wejście do Petry, stolicy królestwa Nabatejczyków (obecnie Jordania). Po nagrzanej słońcem dolinie Bab al-Siq (po Arabsku wrota do siq), wejście do zacienionego wąwozu odbieram jako magiczne drzwi do innego świata. Szczyty skał płoną czerwienią, granatem, pomarańczem i żółcią. We wnętrzu, na dnie wąwozu goszczą chłodny róż i brązy piaskowca. Z przyjemnością obserwuję jak całość od góry zamyka błękit nieba. Zatapiam się w tym świecie, mimo fal rozentuzjazmowanych turystów i gnających bez opamiętania…
Read more