W poszukiwaniu piątego kierunku – podróże w poziomie, pionie i w głąb
Letnia podróż dawno za nami, ale czasem kogoś zainteresują nasze podróże. Autostopem w czasie pandemii to tytuł wywiadu, jaki przeprowadziła z nami Magdalena Bukowska dla Wirtualnej Polski. I choć pod jednym zdjęciem nasz syn otrzymał nowe imię, to miło jest czasem przeżyć podróż przedłużoną. Tym bardziej, że nie możemy się doczekać zimowego wyjazdu w poszukiwaniu ogrzewających promieni słońca.
Za nami prawie 200 kilometrów górskiego szlaku Janapar Trail. W chłodny wieczór wygrzewamy się w naturalnym basenie, gdzie wybija woda o temperaturze 62 stopni Celsjusza. Strudzone wędrówką ciało powoli wypełnia błogość. Jednak z tyłu głowy odczuwam subtelny niepokój. Jesteśmy w Arcachu, Górskim Karabachu, gdzie wojna może wybuchnąć w każdym momencie. Niczym gorące źródło po trzęsieniu ziemi.
Od średniowiecza miasto Ani nosi miano tysiąca i jednego kościoła. Natomiast do czasów obecnych świątyń ostało się jedynie kilkadziesiąt wraz z emblematyczną Katedrą Matki Bożej. Wśród tych, które przetrwały historyczną zawieruchę oraz trzęsienia ziemi jest kościół św. Grzegorza rodziny Abughamirów.
Miał być Bliski Wschód, ale w związku z pandemią koronawirusa nasz lot został odwołany. Wdrożyliśmy więc plan B (w zapasie były jeszcze C i D). I tak obszarem naszych poszukiwań Piątego Kierunku w trakcie letniego wypadu została Turcja – wyprawa 2020.
Wypływające z morza chmur słońce oświetla brunatne plamy na przykościelnych kamieniach. Majestatyczny spektakl oglądam, na szczycie Dizapayt 2478 m n.p.m. gdzie mieści się najwyżej położona świątynia chrześcijańska w Górskim Karabachu. Dziś znów tu poleje się szkarłatna jucha ze zwierzęcych ofiar składanych przez Ormian. Krew i wino w tym rejonie tworzą nierozłączną parę, niczym życie i śmierć.
Po przejściu przez Lwią Bramę w północnych murach obronnych Ani, naszym oczom ukazują się rozsiane po sporym terenie liczne budowle. Największym i najważniejszym budynkiem w dawnej stolicy Armenii jest Katedra Matki Bożej.