Armenia to wielowiekowa kultura, w której obok religii i patriotyzmu ważne miejsce zajmuje sztuka kulinarna. Ormiańskie smaki to unikalna kuchnia, w której odnajdziemy zarówno orient Bliskiego Wschodu jak i aromaty znane nam z kuchni śródziemnomorskiej. Ormiańskie wielką wagę przywiązują do starannego przygotowania posiłków oraz wspólnego biesiadowania. Nie szczędzą soli, ostrych przypraw oraz aromatycznych ziół. Ile razy jesteśmy w Armenii uwielbiamy chodzi na targi, do restauracji i barów. Na targach wszystko pachnie, wszystkiego można skosztować, z każdym miło się rozmawia i dobrze się jest potargować. W restauracjach i barach warto zwrócić uwagę na ceny. Nic jednak nie pobije domowego jedzenia, nawet w najskromniejszej wiosce na uboczu z dala od zgiełku upalnej stolicy Erywania.

Ormiańskie smaki

Dolma/Tolma (w zależności od dialektu), czyli gołąbki z mięsa i ryżem w liściach winorośli. Do tego obowiązkowo jogurt z czosnkiem.

Hasz to zupa gotowana na „krowiej lub świńskiej nodze” z dużą ilością soli i zmielonego czosnku. Do zupy skruszy się suchy lawasz.

Lawasz jest tradycyjnym ormiańskim chlebem z niekwaszonego ciasta z mąki pszennej, wody i soli. W naszej kulturze bardziej przypomina duży podpłomyk niż chleb. Można w niego zawijać inne potrawy lub kruszyć do zup. Suchy lawasz, aby zmiękł kropi się wodą i przykrywa ściereczką.

Coś dobrego dla wegetarianów. Żengialow hac, czyli chleb nadziewany ziołami, nazywany też zielonym chlebem. W 2015 roku pojechaliśmy do Górskiego Karabachu właściwie tylko po to, aby najeść się nim na targu w Stepanakercie. Sok lub wino z jeżyn pasują do niego idealnie.

Chorowac, czyli szaszłyk najczęściej barani lub wieprzowy. Zawsze przyrządzany nad żarem, nigdy nad otwartym ogniem. Nie należy go mylić z kebabem, czyli mielonym mięsem też nadziewanym na szpadki.

Warzywa pochodzące z prowincji Ararat, gdzie panują dobre warunki do uprawy i sadownictwa pachną słońcem. A słońca w Armenii nie brakuje, bo ponad 200 dni w roku to dni bezchmurne lub o małym zachmurzeniu.

Choć Armenia nie ma dostępu do morza, to ma Jezioro Sewan,z którego codziennie rano wyławia się z setki kilogramów raków. Świeże i żywe trafiają na targi w całej Armenii.

W Jeziorze Sewan żyje endemiczny pstrąg. Oczywiście można go skosztować w lokalnych restauracjach.

Dla sympatyków chipsów też coś się znajdzie. Te baranie głowy to przekąska do piwa.