W poszukiwaniu piątego kierunku – podróże w poziomie, pionie i w głąb
Stepancminda. Większość turystów wysypujących się z marszutki podnosi swój wzrok na zachód w stronę klasztoru Cminda Sameba 2170 m n.p.m., za którym piętrzy się majestatyczny Kazbek 5054 m n.p.m. Patrzę w drugą stronę. Masyw Kuro tonie w tajemniczych chmurach.
Siedzę w wysokiej trawie i powoli podnoszę głowę w stronę nieba. Nade mną bezkres błękitu. Od linii horyzontu powoli wyodrębniam masyw Kazbeku, który tonie w białych obłokach. Czuję się jak w raju, choć wiem, że wokół mnie są same grobowce. Jestem w Dargavs, w mieście umarłych. Ponoć, kto tutaj dotrze, nie odchodzi stąd żywy.
Podróże w czasach pandemii może nie są łatwe, ale nie są niemożliwe. Dlatego w poszukiwaniu piątego kierunku ruszamy tam, gdzie będzie słońce i błękit nieba zatopiony w oceanie. Portugalia zimą staje się najlepszym wyborem, jaki można było dokonać na ten czas.
Przełom listopada i grudnia to dla mnie idealna pora, by zatopić się w przestrzeni zawieszonej w czasie. Ten czas wyznacza pomarańcz zachodów i skrzące się mlekiem wschody słońca w Beskidzie Wyspowym.
Tegoroczna edycja Ogólnopolskich Spotkań Obieżyświatów, Trampów i Turystów wraz z Festiwalem Podróżniczym Travenalia odbywają się w internecie. Jest nam niezmiernie miło, że już po raz czwarty znaleźliśmy się w gronie znamienitych gości.
Letnia podróż dawno za nami, ale czasem kogoś zainteresują nasze podróże. Autostopem w czasie pandemii to tytuł wywiadu, jaki przeprowadziła z nami Magdalena Bukowska dla Wirtualnej Polski. I choć pod jednym zdjęciem nasz syn otrzymał nowe imię, to miło jest czasem przeżyć podróż przedłużoną. Tym bardziej, że nie możemy się doczekać zimowego wyjazdu w poszukiwaniu ogrzewających promieni słońca.